Ahmose II – władca starożytnego Egiptu z XXVI dynastii. Panował w latach 570-526 p.n.e.
Panowanie[]
Ahmose II początkowo był oficerem w armii egipskiej i pochodził z ubogiej rodziny. Urodził się w Saïs. Już jako dowódca wziął udział w kampanii Nubian faraona Psametycha II. W 570 roku p.n.e. zlecono mu stłumienie buntu lokalnych żołnierzy. Ten bunt został wyzwolony przez ciężką klęskę wojsk egipskich w 571 roku p.n.e.. Padło podejrzenie, że niewielu ocalałych z tej bitwy poleciło wzmocnić władzę greckich najemników, gdzie panował Apries. Ahmose II skorzystał z możliwości stania się faraonem, i dołączył do rebeliantów, składających się głównie z lokalnych żołnierzy. Bunt powstały pod jego kierownictwem doprowadził do obalenia władzy króla Apriesa. Rebelianci zadeklarowali Ahmose II jako nowego króla. Między wojskami nowego przywódcy i greckimi najemnikami doszło do bitwy pod Momemphis w 569 roku p.n.e.. Ahmose II wygrał tę bitwę. W 568 roku p.n.e. bronił się przeciwko najazdami Babilończyków, którymi władał Amel-Marduk. Skutecznie udało mu się odeprzeć te wyzwania. W 570 roku p.n.e. włączył Cypr na terytorium Egiptu.
Polityka[]
W przeciwieństwie do swojego poprzednika, Ahmose II nie próbował podbić nowych terytoriów na Wschodzie i Zachodzie. Dzięki konserwatywnej polityce mógł naprawić relacje między Egiptem a Babilonią. Do tej pory odbywały się głównie konfrontacje zbrojne pomiędzy tymi dwoma państwami. Za jego panowania Egipt był otwarty zwłaszcza w kierunku zagranicznym. Zrealizował postawione mu zadania w przeciwieństwie do swojego poprzednika. Według Herodota, Ahomse II nie był popularny na początku swojego panowania wśród swych poddanych. Jego umiejętna polityka i wynikowy szacunek doprowadziły do dobrobytu gospodarczego. Ahmose II utrzymywał przyjazne stosunki z greckimi polis. Jego małżeństwo z Ladike było szczególne. Był wspierany przez greków z Cyreny. W czasie jego panowania w 630 roku p.n.e. została założona grecka kolonia Naucratis i otrzymała status wolnego handlu. Tutaj cały handel między Grecją i Egiptem został rozstrzygnięty, umożliwiając wymianę towarów dla Egipcjan. Jednak faraon postanowił ustanowić sanktuarium w tej kolonii. Na spaloną świątynie w Delfach, przekazał tysiąc talentów srebra, na odbudowę. Te przywileje zostały zinterpretowane przez poddanych egipski jako wybitną grecką gościnność. Pod jego panowaniem Egipt osiągnął punkt kulminacyjny w gospodarczym rozkwicie i dobrobycie. Ahomse II został obdarzony wieloma świątyniami w Dolnym Egipcie, które zachowały się do dziś. Król rozbudowywał następujące miasta: Saïs, Piux, Buto, Memphis, Mendes, Abydos, oazy Gilly i Wyspe File. Jego sąd jest stosunkowo dobrze znany jako "Główny strażnik bramy". Faraon pojawia się na 30 zabytkach. Dynastia miała dla niego szczególne znaczenie w trakcie panowania. Wahibre był "Szefem obcych krajów południa" i "drzwi obcych krajów", był też arbitrem w zabezpieczaniu granic.
Zagrożenia ze strony Persów[]
Ostatnie lata jego panowania upłynęły pod znakiem walki z coraz silniejszym Imperium Perskim. W 542 roku p.n.e. zawarto poraz pierwszy sojusz. Realizacja przymierza w rzeczywistej pomocy już miała miejsce w 541 roku p.n.e. i 539 p.n.e..Oddziały babilońskie zostały pokonane przez wojska Perskie. Egipt był wypłacalny, więc mógł poprzeć swoich sojuszników. Po 538 roku p.n.e. oficjalnie został zawarty sojusz, lecz ciągle było zagrożenie ze strony kreteńskiej floty Samos. W związku z tym sojuszem, narracja Herodota była używana na podstawie bieżących majątków władcy. W rzeczywistości wyglądało to zupełnie inaczej. Tekst napisany w Demotykach wymienionych kampanii do Nubii to wykaz żołnierzy uczestniczących w walce.
Śmierć[]
Ahmose II zmarł w 526 roku p.n.e. Jego syn Psametych III został nowym władcą Egiptu.
Oceny w historii[]
Ahmose II to jeden z najbardziej kolorowych postaci z XXVI dynastii saickiej. Uwielbiał dowcipy. Był on uważany przez innych jako człowiek "wyjątkowej mądrości". Pomimo tych właściwości i talentu politycznego nie był jednak w stanie zabezpieczyć Egipt przed zagrożeniem ze strony Persji. Jest jedynym faraonem, którego można opisać jako "duży". Sukcesem Ahmose II jako egipskiego władcy był z perspektywy czasu zamach na Apriesa.