Historia Wiki
Advertisement

Mehmed II Zdobywca (ur. 30 marca 1432, zm. 3 maja 1481) – 7. sułtan Imperium Osmańskie z dynastii Osmanów, rządzący w latach 1444-1446 oraz 1451-1481. Był synem sułtana Murada II i Hüma Hatun. Ojciec sułtana Bajazyda II. Zasłynął po podbiciu Konstantynopola w 1453 roku.

Biografia[]

Mehmed II Zdobywca urodził się w 1432 roku jako jeden z młodszych synów sułtana Murada II. Po śmierci starszych braci - Ahmeda w 1439 roku oraz Aladina w 1444 roku, Mehmet II po dobrowolnej abdykacji swojego ojca zasiadł na tronie w wieku 12 lat. Rządy Mehmeta nie trwały jednak długo, gdyż Janczarowie wnieśli bunt i w 1446 roku ponownie na tronie zasiadł ojciec sułtana. Po śmierci swojego ojca w 1451 roku zdołał jednak wrócić na tron, mordując wszystkich swoich braci.

W 1453 roku zdobył miasto Konstantynopol, kończąc tym samym okres istnienia Cesarstwa Bizantyńskiego. Zwycięstwo to umożliwiło Osmanom ekspansję w Europie, która trwała aż do 1683 roku kiedy to wojska króla Jana III Sobieskiego pokonały Osmanów podczas Bitwy pod Wiedniem.

W podbitym Konstantynopolu ustanowił nową stolicę Imperium.

Podczas wypraw wojennych w 1454 i 1455 rozgromił wojska Serbii i przejął kontrolę nad złożami złota, srebra i soli w Nova Brda. Dochód z kopalni zasilał machinę wojenną sułtana.

W latach 1458 - 1460 podbił resztę Półwyspu Peloponeskiego, likwidując tym samym Despotat Morei i zakusy zepsutej dawnej elity Bizancjum. Opanował także wiele wysp na Morzu Egejskim.

W 1459 roku opanował Serbię, w 1460 zdobył Tesaloniki, a w 1461 roku Bośnię i Cesarstwo Trapezuntu. Przy okazji podboju Trapezuntu, zaanektował także państwo Dżandarydów.

Wykorzystując słabość armii węgierskiej podjął ekspansję na obszarze Bułgarii. W 1463 zlikwidował Carstwo Tyrnowskie, a w roku następnym Carstwo Widyńskie i włączył ich tereny bezpośrednio do Turcji.

W latach 1466 - 1468 sułtan prowadził walki z Albanią pod przywództwem Skanderberga, jednak opór albański trwał do 1478 roku, a sporadycznie pojawiał się jeszcze do roku 1500.

W 1470 roku kierowana przez sułtana flota zajęła główną bazę wypadową statków weneckich w Negroponte.

W latach 1472 - 1473 prowadził wojnę z turkmeńskim państwem Ak Kojunlu, które ostatecznie zostało rozgromione w bitwie pod Başkentem. W Mołdawii zaś sułtan pokonał w bitwie pod Valea Alba, 26 lipca 1476 roku Stefana III Wielkiego. W tym samym roku zhołdował Hospodarstwo Wołoskie, pokonując słynnego Włada III Palownika.

W 1475 roku uzależniony został od Imperium Osmańskiego, Chanat Krymski i miasto Kaffa (znajdujące się pod opieką genueńską). Niedługo po tym zniszczył emirat Karamenidów.

W 1479 roku podpisał traktat pokojowy z Republiką Wenecji. Lecz niedługo po tym w 1480 roku zaatakował Italię i zajął na krótko miasteczko Otranto. Turcy prowadzili także regularne najazdy akyndżych na Styrię i Karyntię.

W maju 1480 roku rozpoczął próbę zajęcia Rodos - wyspy zakonu Joannitów. Jednak po 89 dniach walk muzułmanie wycofali się. Wyspę tę udało się podbić dopiero w 1522 roku Sulejmanowi Wspaniałemu.

Mehmed II Zdobywca w 1481 roku planował wyprawę na Egipt, jednak zachorował w obozie wojskowym pod Gebze i po krótkiej chorobie zmarł, w wieku 49 lat. Zmarł prawdopodobnie z powodu niedrożności jelit, gdy jego lekarz Hamideddin z Laru, podawał mu nieodpowiednie leki na kolkę jelitową. Istnieje możliwość, że niewłaściwe leki podane zostały sułtanowi celowo. Śmierć nastąpiła 3 maja 1481 roku, około godziny 16:00.

Mehmed podczas swojego trzydziestoletniego panowania stworzył regularną armię turecką oraz kodeks prawny "Kanunname" . Ustanowił także zasady funkcjonowania administracji państwowej i miejskiej oraz organizacji handlu.

Jego następcą został jego syn - Bajazyd II.

Advertisement