Najazdy Scytów na tereny dzisiejszej Polski (kultura łużycka) miały miejsce w VII-V wieku p.n.e.
Przebieg[]
Około VII wieku p.n.e. Scytowie zaczęli coraz bardziej przeć ku delcie Dunaju, a później wzdłuż niego na Siedmiogród. Zajęli wielką dolinę Węgierską, a później przez Bramę Morawską w Czechach wkroczyli do Polski. Przeszli przez Płaskowyż Głubczycki i podzielili się na trzy oddziały. Jeden poszedł przez Śląsk do Ziemi Lubuskiej. Spustoszyli łużyckie grody na Śląsku, Górę Ślężę i Strzegom, a także Morawy i Łużyce. Zniszczyli gród Wicina w województwie lubuskim. W 1882 roku w Witaszkowie w województwie lubuskim odkryto skarb, wykonany nad Morzem Czarnym około 500 p.n.e. Ważący 4,5 kg skarb składał się pochwy i rękojeści miecza, obrączki, klejnotów i igieł. Prawdopodobnie był to kurhan scytyjskiego wodza, który poległ w czasie bitwy, jego część do dzisiaj spoczywa w Berlinie. Druga armia przeszła przez Małopolskę i Ojców. Kolejnym zniszczonym miastem był Ogrodzieniec w Jurze Krakowsko-Częstochowskiej. Dowodem na to są znajdowane brązowe groty strzał w grobach kultury łużyckiej. Ślady najazdów znajdujemy na Kujawach i w Małopolsce. Być może zniszczyli Biskupin. Trzecia armia poszła na Podkarpacie. Scytowie zaskakiwali osadników w nocy, palili osady i uprowadzali mieszkańców w niewolę. Spowodowało to regres, a długofalowo upadek kultury łużyckiej.