Robert Ritter von Greim (ur. 22 czerwca 1892 w Bayreuth, zm. 24 maja 1945 w Salzburgu) – niemiecki feldmarszałek lotnictwa. Dowódca Luftwaffe w okresie od 25 kwietnia 1945 do 8 maja 1945.
Biografia[]
Robert Greim urodził się 22 czerwca 1892 w Bayreuth, znajdującym się na terenie Cesarstwa Niemieckiego. Jego ojciec był oficerem policji. Do armii wstąpił w 1914, a w okresie I wojny światowej został powołany do lotnictwa. Walczył w oddziale słynnego "Czerwonego Barona" Manfreda von Richthofena. Wojnę zakończył z wynikiem 28 zwycięstw. Po wojnie został nagrodzony wieloma odznaczeniami i nadano mu tytuł szlachecki.
W 1933 na prośbę Hermanna Göringa zajął się dowodzeniem szkoły dla niemieckich lotników w ZSRR. Lokalizacja szkoły była związana z próbą ominięcia postanowień Traktatu wersalskiego. W 1938 roku zajął się badaniem nowych technologii dla lotnictwa. Podczas II wojny światowej brał udział w bitwie o Anglię.
W ostatnich dniach wojny przyleciał do Berlina z pilotką Hanną Reitsch, by ewakuować Adolfa Hitlera. Hitler odmówił, ale osobiście mianował Greima feldmarszałkiem i dowódcą Luftwaffe w miejscu skompromitowanego Göringa.
8 maja Greim dostał się do niewoli amerykańskiej. Spekulacje o wymianie go na innych jeńców pojmanych przez Sowietów i strach przed nimi doprowadziły go do samobójstwa. Jego ostatnie słowa brzmiały „Jestem dowódcą Luftwaffe, ale nie mam Luftwaffe”.