Wiktoria Adelajda Maria Ludwika Sachsen-Coburg-Gotha (ur. 21 listopada 1840 w Londynie, zm. 5 sierpnia 1901 w Friedrichshof) — księżniczka Wielkiej Brytanii, Princess Royal, księżniczka Saksonii-Koburga-Gothy, królowa Prus, cesarzowa Niemiec. Córka królowej Wiktorii. Do momentu narodzin brata była następczynią tronu Wielkiej Brytanii. Prapraprababcia obecnego króla Hiszpanii Filipa VI.
Biografia[]
Narodziny i dzieciństwo[]
Księżniczka miała na imię Wiktoria Adelajda Maria Ludwika. Urodziła się dziewięć miesięcy po ślubie rodziców, 21 listopada 1840 o 13:50 w Pałacu Buckingham w Londynie. Była najstarszą córką a zarazem pierwszym dzieckiem królowej Wiktorii i księcia Alberta. Pierwsze osiem dni życia spędziła w kołysce w garderobie matki.
19 stycznia 1841 przyznano jej tytuł Princess Royal. Jej chrzest odbył się w pierwszą rocznicę ślubu pary królewskiej 10 lutego 1841 w sali tronowej w Pałacu Buckingham. Została ochrzczona przez arcybiskupa Canterbury Williama Howleya. Jej chrzestnymi byli babcia od strony matki, królowa-wdowa Adelajda, belgijski król Leopold I, książę Saksonii-Koburga-Gothy Ernest I i wuj i ciotka matki, księżniczka Maria i książę August Fryderyk.
W latach 1841-57 księżniczce urodziło się ośmioro rodzeństwa: Albert Edward, Alicja, Alfred, Helena, Ludwika, Artur, Leopold i Beatrycze. W rodzinie nazywano ją Vicky. Para królewska postanowiła zapewnić swoim dzieciom jak najpełniejsze wykształcenie. Gdy księżniczka miała półtora roku, zaczęła się uczyć języka francuskiego. Jako czterolatka zaczęła się uczyć łaciny, greki i języka niemieckiego. Wkrótce po swoich szóstych urodzinach rozpoczęła edukację podstawową pod kierunkiem Sarah Anne Hildyard. Otrzymywała lekcje arytmetyki, dyktando, poezji, historii, geografii, muzyki, rysunku, pism świętych, i języków niemieckiego i francuskiego. W przeciwieństwie do brata, następcy tronu Alberta Edwarda bezproblemowo i z łatwością przyswajała wiedzę. Wykazywała jednak uparty charakter.
Królowa Wiktoria i jej mąż chcieli, aby ich potomstwo miało spokojne dzieciństwo z dala od dworskiego życia. Nabyli więc Osborne House na wyspie Wight, który kazali rozbudować. W pobliżu głównego budynku Albert zbudował dla swoich dzieci domek inspirowany stylem szwajcarskim z małą kuchnią i warsztatem stolarskim. W tym budynku królewskie rodzeństwo uczyło się pracy fizycznej i praktycznego życia. Albert był bardzo zaangażowany w edukację dzieci, uważnie śledząc ich postępy. Spędzał z nimi czas i bawił się z nimi, co nie podobało się królowej.
Punkt zwrotny w życiu księżniczki nastąpił w 1851. W Londynie miała się odbyć pierwsza Wystawa Światowa. Z tej okazji do Wielkiej Brytanii przybył pruski książę Wilhelm z żoną Augustą i dziećmi Fryderykiem Wilhelmem i Luizą. Pierwsze spotkanie zaledwie dziesięcioletniej księżniczki i dziewiętnastoletniego księcia miało miejsce w Pałacu Buckingham. Potem spotkali się ponownie na samej Wielkiej Wystawie. Na prośbę rodziców Wiktoria oprowadziła Fryderyka po wystawie mówiąc biegle po niemiecku, podczas gdy on znał tylko kilka słów w języku angielskim. Chłopak był pod wrażeniem, a po powrocie do Prus zaczęli regularnie ze sobą korespondować.
Wczesna młodość[]
Księżniczka wyrastała na ładną kobietę, jednakże jej matka nie uważała jej za ładną. W kwietniu 1855 wraz z rodzicami i bratem Albertem przyjęła na Zamku Windsor wizytę państwową francuskiej pary cesarskiej Napoleona III i Eugenii. Dla czternastoletniej dziewczyny był to sprawdzian. Jej matka napisała w dzienniku:
„Vicky zachowywała się wyjątkowo dobrze, robiąc piękne ukłony i była bardzo chwalona przez cesarza i cesarzową, którą Vicky się zachwyca”— Autor
W sierpniu Vicky wraz z rodzicami i bratem wzięła udział w wizycie państwowej w Paryżu. Akurat wtedy przebywał tam jej późniejszy przeciwnik Otto von Bismarck.
Jesienią brytyjska królowa z mężem i dziećmi przebywali w Balmoral w Szkocji. Odwiedził ich tam książę Fryderyk. Pewnego dnia zabrał księżniczkę na spacer, podczas którego oświadczył się jej, dając jej gałązkę wrzosu. Dziewczyna zgodziła się bez wahania. Potem poszli powiedzieć rodzicom księżniczki. Ci byli zdziwieni i szczęśliwi zarazem. Wyrazili zgodę na ślub pod warunkiem, że odbędzie się dopiero wtedy gdy będzie już siedemnastolatką. Ze względu na zbyt młody wiek Vicky, zaręczyny pary podano do wiadomości dopiero 17 maja 1856. Książę Albert wykorzystał okres narzeczeństwa pierworodnej córki i Fryderyka, aby zapewnić Vicky możliwie najbardziej wszechstronne szkolenie. W ten sposób nauczył ją historii i współczesnej polityki europejskiej, a nawet napisał dla niej wiele esejów o wydarzeniach, które miały miejsce w Prusach.
Dorosłość[]
Dwudziestoletnia księżniczka
Królowa postawiła warunek, aby młodzi pobrali się w Wielkiej Brytanii. Tak też się miało stać.
Ślub księżniczki Wiktorii i księcia Fryderyka odbył się 25 stycznia 1858 w Kaplicy Królewskiej Pałacu Świętego Jakuba w Londynie, czyli w tym samym miejscu, gdzie przed laty pobrali się rodzice księżniczki. W dniu ślubu córki królowa bardzo się stresowała. Trwający dwa dni miesiąc miodowy nowożeńcy spędzili w Windsorze. Wrócili do Londynu, gdzie spędzili kilka dni z rodziną panny młodej. 1 lutego był ostatnim dniem pary w Wielkiej Brytanii. W towarzystwie Alberta Vicky i Fritz pojechali do Gravesend, gdzie to córka i ojciec jeszcze raz się z sobą pożegnali. Nowożeńcy weszli na jacht i popłynęli na kontynent. Podczas podróży do Berlina zatrzymali się w Brukseli.
Schyłek życia[]
Śmierć[]
Księżniczka w wieku 24 lat
W kulturze[]
- W filmie Bismarck z 1940 w rolę Wiktorii wcieliła się Ruth Hellberg.
- W filmie Die Entlassung z 1942 Hildegard Grethe.
- W serialu Upadek orłów z 1974 Gemma Jones.
- W serialu Edward the Seventh z 1975 Felicity Kendal.
- W filmie Bismarck z 1990 Catherine Punch.
- W serialu Wiktoria zagrały ją Hallie Woodhall i Louisa Bay.
- Księżniczka Wiktoria jest główną bohaterką powieści A most english Princess autorstwa Clare McHugh, wydanej w 2020.